„Great cities attract ambitious people. You can sense it when you walk around one. In a hundred subtle ways, the city sends you a message: you could do more; you should try harder. […] How much does it matter what message a city sends? Empirically, the answer seems to be: a lot. You might think that if you had enough strength of mind to do great things, you’d be able to transcend your environment. Where you live should make at most a couple percent difference. But if you look at the historical evidence, it seems to matter more than that. Most people who did great things were clumped together in a few places where that sort of thing was done at the time.”
Jaki jest komunikat Warszawy? Dla mnie to chyba „bądź sprytniejszy„. To hasło ma w sobie dużo wartości pozytywnych – bo pokazuje zaradność, ambicje i wszystkie dobre cechy charakteru moich znajomych, jak i też cwaniactwo, kombinowanie i chamstwo, z którymi się niestety można tu spotkać.
za pomocą Cities and Ambition.
Zniekształcenie poznawcze 
Teraz niektórzy mają prawo się obrazić (choć nie powinni), ale jeśli mam być szczery to do mnie Warszawa wysyła 2 sygnały:
„Biedaku, wracaj do swojej wioski” oraz „I tak jestem mądrzejszy od Ciebie”
Serio, zarabiam bardzo przyzwoicie, ale ceny usług i zwykłych towarów konsumpcyjnych w tym mieście są absurdalne w porównaniu do reszty kraju. Nie cierpię odwiedzać stolicy i robię to tylko z konieczności. Napotkani przypadkowi ludzie są niezbyt mili i w znakomitej większości przypadków uważają się za pępek świata (oczywiście są wyjątki, wiadoma sprawa). Szczytem szczytów była jakaś rodowita warszawianka, która za wszelką cenę próbowała mi wmówić, że bez sensu kupować plan miasta bo ona i tak wie lepiej gdzie i jak mam dojechać.
Bądź sprytniejszy? Tak, to chyba też dobrze powiedziane.
Nie no, jasne, jak ktoś nie jest chamem to wyjątek. Kulturalny się odezwał i bez uprzedzeń.