„My inner pedophile raped your inner child”

Zakupy prezentowe dla dziecka to idealny moment na zastanowienie się, ile tak naprawdę z nich kupiliśmy dla wirtualnego siebie.

Każdy ojciec ma jakiś gust i zainteresowania. Wiadomym powszechnie jest, że jego zdaniem, to najlepsza możliwa na świecie kombinacja. Dziecko powinno przyjąć i zaakceptować je z wdzięcznością po czym wrócić do cichego przebywania przy stopie.

A juz w ogóle najgorzej jest, jak pojawiają się jakieś niespełnione marzenia z młodości, które teraz można w stylu life by proxy zrealizować za pomocą dziecka.

Miecz świetlny (guilty!) jest chyba najlepszym przykładem. Sam sobie nie kupię, bo nie wiem, znajdzie się masa przydatniejszych gadżetów, ale jako prezent… Fiu fiu, brzmi nieżle, co? Zwłaszcza, kiedy rozpalona wyobraźnia podsunie nam pomysł pojedynków, a w głowie pojawi się po raz pierwszy stwierdzenie „dwa miecze na fakturę poproszę”.

Na szczęście w tym przypadku miecz był zabawką pożądaną, bez większej indoktrynacji i starwarsowego prania mózgu. Co jednak gdy dziecko przejawia zupełnie inne zainteresowania?

Bo przecież mogą mu się zrobić inne gusta niż nasze,i mimo osłuchania Moderatem i Massive Atrack nagle zażądać włączenia Gumi Misia, czy innego dresiarskieo koszmarka.

Co wtedy? Nic. Jeżeli gdzieś spieprzyłeś i nie spędzałeś z dzieckiem czasu to nie dziw się, że nie wie, jak zajebiste masz zainteresowania i że warto się nimi zainteresować. Znalazło sobie własne i tyle. Mleko się rozlało.

Zresztą nawet spędzanie czasu nie gwarantuje zachwytu na mieczem świetlnym. I tu nadchodzii ten trudny moment, w którym należy sobie uświadomić, że gusta są różne i nie ma co się wstydzić kupowania sobie zabawek. Dziecku dać co tam chce, siebie też zadowolić i pozwolić każdemu być sobą. Żadnego uszczęśliwiania na siłę.

Z pluszowym Cthulhu można spać samemu. Serio.

PS a jeżeli to do ciebie nie przemawia to przypomnijmy sobie jakie prezenty twoi rodzice ci kupowali i jak bardzo były zajebiste