Rok temu obiecywałem sobie, że w tej edycji to koniecznie należy jechać na cały tydzień tego niesamowitego festiwalu, a nie tylko na weekend. Szkoda, że przypomniałem sobie o tym dopiero po powrocie, bo znowu było fantastycznie.

Krakowski festiwal Unsound stał się dla mnie najważniejszym wydarzeniem muzycznym roku. Co więcej – to jedyny znany mi festiwal (na OFF nie jeżdżę, więc się nie wypowiadam), który jak najbardziej słusznie ma dotacje od Ministerstwa Kultury. Na resztę fukam -bo to komercyjne imprezy.

Sami wiecie jak to jest. Dużo mówienia o sztuce, kulturze i wspieraniu tego i owego, a finalnie kończy się po prostu na imprezie. Długiej, zorganizowanej, nazwanej i pewnie nawet i tematycznie spójnej, ale imprezie. Ze sztuką ma to tyle wspólnego ile normalne wyjście do warszawskich Luzzter, krakowskiego Pixela czy SQ z Poznania. Ludzie tańczą, bawią się, dobrze spędzają czas i tyle.

Tymczasem na Unsound poza imprezą w hotelu Forum… wróć. Nawet nie imprezą, bo prezentowana muzyka jest trudna, nietypowa, nieoczywista. Czasami nie nadaje się po prostu do tańca, a jedynie do zasłuchania się. Pokazuje nowe trendy, widać, że to awangarda, artyści poszukujący, a nie zwykła imprezowa sieczka (którą też uwielbiam).

Przykład z tego roku? Proszę.

Albo tu

No ale wracając – poza imprezą w hotelu Forum jest całe mnóstwo wydarzeń. I to nie byle jakich. Każde z nich zmusza do jakiejś refleksji albo staje się podstawą do jakiejś dyskusji, czy też zostawia człowieka w niemym podziwie.

Jedyny problem – za dużo tego w za małej ilości czasu. Cztery dni to zdecydowanie za mało, na tyle wrażeń, zwłaszcza, że każdy z nich kończy się koncertową, długą imprezą. W głowie zostaje wówczas sieczka, ciężko przypomnieć sobie poszczególne wydarzenia i wszystko zlewa się w jedną całość.

No chyba, że się jest cały tydzień… tylko skąd na to wziąć pieniądze?

No nic, pomartwię się za rok.

A Was zachęcam do przyjazdu na Unsound. Jeżeli lubicie muzykę elektroniczną to źle robicie opuszczając tę imprezę.