Współczesna szczotka klozetowa została wynaleziona w 1932 roku przez Williama C. Shoppa. I żeby było śmieszniej, ma ona sporo wspólnego ze sztucznymi choinkami.

Miało być krótko i na temat. Marudzenie, odezwa po drodze trochę złośliwości. Ale jakoś tak się stało, że się w tę historię szczotki klozetowej się zagłębiłem na ajfonie (tak, nadal nie ma internetu – 3G only), więc czemu się nią nie podzielić. W końcu każdemu przyda się trochę bezużytecznej wiedzy.

Niestety nie wiemy (a w zasadzie inaczej – nie ma tego w Google) kim był wynalazca spuszczania wody, ani też co było jego inspiracją. Widok wodospadu? Rwąca rzeka i jej siła? Raczej się już tego nie dowiemy. WIemy natomiast kiedy po raz pierwszy takie urządzenie zostało opisane.

2800 lat temu król Minos z Krety poza zaprowadzeniem porządku w Grecji i ukróceniu piractwa zafundował też sobie toaletę ze spuszczaną wodą.  I chociaż mitologia dała mu za zadanie sądzenie zmarłych w Hadesie, co zresztą potem ponownie uczynił Dante w Boskiej Komedii, my powinniśmy zapamiętać go raczej z tego powodu. Wiadomo – to co będzie się z nami działo po śmierci to jedno, a zapachy doczesności ciężko czasami pominąć.

Toalety pojawiały się też i w innych częściach świata, jak chociażby odległych Chinach (Dynastia Han, 26-24 PNE). O starożytnym Rzymie i jego akweduktach nie ma co pisać, bo wie o nich każdy przeciętny czytelnik tego blogaska (no chyba, że wpadł tu z naprawdę dziwnego keyworda w Google), tak samo i o tym, że w średniowieczu technika uprzyjemniająca wydalanie znacząco cofnęła się w rozwoju.

Opcja spuszczania wody pojawiła się na nowo dopiero po roku 1596, kiedy to Sir John Harrington wymyślił takie urządzenie na prośbę królowej Elżbiety 1. Sporo czasu musiało minąć od panowania Minosa, bo możliwość spuszczania wody była dostępna dla zachodniej cywilizacji.  Przeciwników ACTA i patentów zapewne zainteresuje też fakt, że zgłoszenie do urzędu patentowego wpłynęło już w 1775 roku od Alexandra Cummingsa.

Papier toaletowy zawitał do nas już w 1857 roku, zaś szczotka klozetowa, tak jak napisałem w leadzie w swoim obecnym kształcie pojawiła się w 1932 roku. Firma Addis jako pierwsza zaczęła masową produkcję. I to nie tylko szczotek do mycia kibli. Na tych samych maszynach, żeby nie było przestojów tłukła pierwsze na świecie sztuczne choinki na Święta. Szczotka do mycia kibla znalazła też swoje miejsce w sztuce pojawiając się w paru miejscach Króla Ubu, a to służąc jako berło, a to będąc narzędziem zbrodni.

Teoretycznie więc nasza cywilizacja miała dość czasu na oswojenie się z konceptem czystego kibla. Najpierw spuszczaliśmy wodę, potem zaczęliśmy się podcierać i sprzątać po sobie. Niestety, nie do wszystkich to trafiło.

I szczerze tego, kurwa, nie rozumiem. Jestem w dużej korporacji medialnej. Teoretycznie pracują tam ludzie na jakimś poziomie, zwłaszcza, że toaleta jest w zakątku gdzie kręcą się redakcje, radiowcy i wideo. W toalecie jest muszla, papier i szczotka. Nie jest to przydrożny bar, czy dyskoteka na odludziu. Nie trzeba dużego intelektu, żeby wykombinować kolejność używania. I co? Nic. Nadal komuś się nie chce, albo nie potrafi.

Słowo daję, że jestem w stanie dużo zrozumieć. Sam jestem bałaganiarzem, nie zawsze chce mi się sprzątać, czy zmywać. Ale o ile jest to tylko nieporządek i kurz, a nie brud i organiczne szczątki, to wszystko jakoś jest dla mnie akceptowalne. Ale to? To jest na poziomie zostawienia po sobie jedzenia do zgnicia i wylęgu robali.

Fuj.

Nie lubię!

I chyba nie chciałbym się z takimi ludźmi zadawać.

No ale przynajmniej dzięki temu wiem, że w tym roku szczotka toaletowa obchodzi swoje 80 urodziny. Wszystkiego najlepszego!