Beautiful piece of writing by Charles Warnke–read to the end or you will miss the message.

You should date an illiterate girl.Date a girl who doesn’t read. Find her in the weary squalor of a Midwestern bar. Find her in the smoke, drunken sweat, and varicolored light of an upscale nightclub. Wherever you find her, find her smiling. Make sure that it lingers when the people that are talking to her look away. Engage her with unsentimental trivialities. Use pick-up lines and laugh inwardly. Take her outside when the night overstays its welcome. Ignore the palpable weight of fatigue. Kiss her in the rain under the weak glow of a streetlamp because you’ve seen it in a film. Remark at its lack of significance. Take her to your apartment. Dispatch with making love. Fuck her.Let the anxious contract you’ve unwittingly written evolve slowly and uncomfortably into a…

Autor: Oskar Jach
Pegasus to konsola legenda. Podobnie jak ona, tak i kartridże z bazarów obrosły w ciągu lat prawdziwym kultem. Mało kogo było dawniej stać na oryginalne (lub prawie oryginalne) gry, dlatego też często wychodziło się z targu z naręczem „podróbek”. Cały szkopuł w tym, że klienci sugerowali się jedynie naklejką, a na kartridżu nagrano coś zupełnie innego.
Natomiast grafiki zdobiące carty to małe dzieła sztuki (można już było o nich przeczytać TUTAJ – przyp.ŁK). Mam w kolekcji całkiem sporo takich chińskich produktów i postanowiłem wybrać trzynaście najbardziej groteskowych w celu stworzenia Top Listy. Przejdźmy, zatem do prezentacji tych plastikowych maszkar.

13. Jeżozwierz, wychylający nieśmiało swą główkę, wygrał moje serce. Mocne miejsce trzynaste!

– A bo ja to mam takie pozytywne ADHD! – ćwierka zadowolona z siebie aktoreczka, zagajona przez przejętego jej losem reportera tak zwanego programu kulturalnego, jakim cudem łączy granie w codziennym serialu o medycynie estetycznej, bycie ambasadorką kremu na noc i kącik kulinarny w telewizji dla pań.

– Cechuje nas twórcza schizofrenia – pręży z dumą pierś wąsaty gitarzysta, któremu udało się skomponować dwie piosenki szybkie w stylu thrash i jedną wolną, wyraźnie nawiązującą do wczesnego Kombi.

– Nie lubię tłumu, jestem taki trochę autystyczny – tłumaczy wrażliwy poeta, wyjaśniając, dlaczego łatwiej mu się skupić na pracy w chatce na mazurskim odludziu, niż na przejściu dla pieszych na Marszałkowskiej, w godzinach szczytu.

Nie wiem, kto i kiedy wymyślił, że z zaburzeniami mu do twarzy, ale irytuje mnie bezrefleksyjne żonglowanie pojęciami, które wielu ludziom kojarzą się z czymś bardzo bolesnym. Schizofrenia to poważna, nieuleczalna* choroba, która zniszczyła niejedno życie…